મોજમાં રેવું (ગુજરાતી ભજન)

મોજમાં રેવું મોજમાં રેવું,મોજમાં રેવું મોજમાં રેવું રે

અગમ અગોચર અલખ ધણીની ખોજમાં રેવું રે

મોજમાં રેવું મોજમાં રેવું...

સંસાર ખોટો કે સપનું ખોટું સૂઝ પડે નઇ રે,

યુગ વિત્યા ને યુગની પણ જુઓ સદીયુ થઇ ગઇ

મરમી પણ ઇનો મરમ ન જાણે કૌતુક કેવું રે

મોજમાં રેવું મોજમાં રેવું...

ગોતવા જાવ તો મળે નહીં ગોત્યો ગહન ગોવિંદો રે.

ઇ રે હરી ભગતું ને હાથવગો છે પ્રેમ પરખંદો રે

આવા દેવ ને દીવો કે ધૂપ શું દેવો દિલ દઇ દેવું રે 

મોજમાં રેવું મોજમાં રેવું...

લાયલાગે તોયે બળે નહીં એવા કાળજા કીધા રે

જીવન નથી જંજાળ જીવન જીવવા જેવું રે...

મોજમાં રેવું મોજમાં રેવું...

રામક્રૂપા એને રોજ દિવાળી રંગના ટાણા રે

કામ કરે એની કોઠી એ કોઇ દિ’ ખૂટે ન દાણા રે

કીએ અલગારી કે આળસુ થઇ ભવ આયખું ખોવું રે…

મોજમાં રેવું મોજમાં રેવું...

मन लागो मेरो यार फकीरी में ।

जो सुख पावो राम भजन में,

सो सुख नाही अमीरी में ॥

भला बुरा सब का सुन लीजै,

कर गुजरान गरीबी में ॥

प्रेम नगर में रहिनी हमारी,

भली बन आई सबुरी में ॥

हाथ में खूंडी, बगल में सोटा,

चारो दिशा जागीरी में ॥

आखिर यह तन ख़ाक मिलेगा,

कहाँ फिरत मगरूरी में ॥

कहत कबीर सुनो भाई साधो,

साहिब मिले सबुरी में ॥

પામવા માથું છું હું

 

યાદ કરું તને

યાદ કરું તને ને આ રણકી રહ્યું છે કોણ ?
પરસેવે થયો લીલો, ને આ સૂકવી રહ્યું છે કોણ?

લીધો વિસામો કે થાક્યો અનંત ની આ વાટ પર,
નિજાનંદ કેળે કંટકો, આ પાથરે છે કોણ?

પામ્યો હરિ નિજ આતમ માં કે જન્મો ના આ કર્મો પર,
પળ બે-પળ નો આનંદ, આ જુંટવી રહ્યું છે કોણ?

યાદ કરું તને ને આ રણકી રહ્યું છે કોણ ?

-----' મન " મનીષ મહેતા

મારે લખવું નથી

મારે લખવું નથી , બસ આ લખાય જાય છે !!
યાદ ક્યાં કરું છું એ “પાગલ” ને ,

આંખો મીચું ને બસ એ દેખાય જાય છે !!
શબ્દો ક્યાં ગોઠવું છું જાણી જોય ને,

પકડું છું કલમ ને બસ એ વિસ્તરી જાય છે !!
મારે લખવું નથી , બસ આ લખાય જાય છે !!

તમન્ના ક્યાં પામવા ની રોજ કરું છે એમને ,
શ્વાસ જરા લવ ને બસ એ ઉમટાઈ જાય છે !!

મધુર અવાજ ક્યાં સ્પર્શિ શક્યો કર્ણ પટલ ને,
ઘોંઘાટ જરા થાઈ ને બસ એ સંભળાઇ જાય છે !!

મારે લખવું નથી , બસ આ લખાય જાય છે !!

-----' મન " મનીષ મહેતા